Δημήτρης Δερματάς
Η Βίκυ μαθαίνει να οδηγεί μηχανάκι, και με την προτροπή του δάσκαλου δίνει γκάζι. Έχει καθορίσει από την αρχή τον προορισμό όπου είναι μια καρότσα. Και όπως είναι γνωστό, αν δεν ξέρεις που πηγαίνεις δεν φτάνεις πουθενά, και στην συγκεκριμένη περίπτωση αποδεικνύεται και επιβεβαιώνεται πως σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι μέχρι εκεί.
Η νεαρή ηρωίδα στα ελάχιστα δευτερόλεπτα της διαδρομής της μέχρι την καρότσα, περνάει σε μια άλλη διάσταση, μέσα από διαγαλαξιακά τούνελ, από βιντεοπίστες, κάνει κόντρες με τον Βιν Ντίζελ, προσπερνάει μια χαοτική πίστα ράλι, κι αφού φτάσει στην καρότσα (όπου συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι ο τελικός προορισμός) ξεκινάει ένα δεύτερο ταξίδι προς το έδαφος.
Εγκαταλείποντας πλέον το μηχανάκι της, και πιο ελεύθερη, ξεκινάει μια ιπτάμενη διαδρομή, περνώντας πάλι μέσα από τον γαλαξία μας βρίσκεται σε μια πισίνα και κολυμπάει με ένα μωρό. Έπειτα κάπως πιο σεξουαλικά απελευθερωμένη αποφασίζει να συμμετάσχει σε ένα όργιο με μία χελώνα και μία παντόφλα, και λίγο πριν τελειώσει το ιπτάμενο ταξίδι της κάνει μία πολύ σύντομη σεξουαλική παρενόχληση σε ένα παίκτη του survivor και εξαφανίζεται γρήγορα αφήνοντας τον να ψάχνεται…
Και κάπου εδώ, αφού η νεαρή μας φίλη έχει μαζέψει αρκετές ¨υπερβατικές εμπειρίες¨ ολοκληρώνει την υπέροχη διαδρομή της καταλήγοντας στο έδαφος.
Εμείς ευχόμαστε να είναι καλά, και την συμβουλεύουμε να θέσει νέους προορισμούς και νέες διαδρομές, σε κάποια άπλα ίσως, όπου καμιά καρότσα δεν θα μπορεί να συντομεύσει την εμπειρία της.
